Od trenutka kada je izabran za kancelara Nemačke, Adolf Hitler je pokazivao netrpeljivost prema Jevrejima u Nemačkoj. Kako formalno tako i neformalno Jevrejima je život otežavan na svakom koraku. Nacisti su na početku vladavine usvojili zakon o javnoj službi kojom se zabranjuje da Jevreji rade u državnim službama. Zatim je 1935.godine usledio zakon kojim se Jevrejima zabranjuje služba u nemačkim oružanim snagama. Zatim su usvojeni rasni zakoni kojima se kroz tablice definiše ko se u administrativnom smislu vodi kao Jevrejin, “mešanac” ili Nemac. Potom je Dekretom Jevrejima (uključujući i one koji imali 1/4 i 1/2 jevrejsko poreklo) oduzeto državljanstvo a njihov pravni status postaje Reichsangehöriger (podanik države).
Zakon iz 1936.godine je zabranio Jevrejima da se bave slobodnim profesijama (advokatura, obrazovanje, medicina…), a u martu 1938.godine je doneta odluka da državne institucije neće sarađivati sa jevrejskim kompanijama. U avgustu je svim Jevrejima uz ime dodato Israel za muškarce i Sara za žene. U septembru iste godine je doneta odluka da nemački lekari ne smeju da leče jevrejske pacijente. Kada su u pitanju lična dokumenta u oktobru je izdato naređenje da se Jevrejima u pasošima mora upisati slovo J.
Nacističke vlasti su nastavile sa protiskom na jevrejsku zajednicu. U avgustu je najavljeno da će boravišne dozvole za strance biti poništene i da svi koji žele da ostanu u Nemačkoj moraju da se registruju. Ova odluka se odnosila i na Jevreje rođene u Nemačkoj, sa stranim državljanstvom. Ovo je značilo da veliki broj Jevreja iz Poljske gubi pravo na boravak u Nemačkoj. Po Hitelerovom naređenju oko 17.000 Jevreja je transportovano na granicu sa Poljskom. Vlada u Varšavi je u poništila državljanstvo za sve Jevreje iz Poljske koji su živeli u inostranstvu duže od pet godina i odbila je da dozvoli ulazak Jevrejima iz Nemačke. Masa ljudi se našla na otvorenom bez skloništa na ničijoj zemlji između Nemačke i Poljske.
Neljudsko postupanje nacističkih vlasti su izazvale burne reakcije u svetu i ogorčenje u jevrejskoj zajednici. Herschel Grynszpan, mladi nemački Jevrejin je 7.novembra 1938.godine ušao u ambasadu Nemačke u Parizu. Tamo je pucao na sekretara ambasade, Ernesta fon Rata. Diplomata je bio teško ranjen i dva dana kasnije je preminuo od posledica ranjavanja.
Nacistička vrhuška je u ovom činu očajnika videla sjajnu priliku da se obračuna sa Jevrejima u samoj Nemačkoj. Ministar propagande Gebels je u saradnji sa šefom SS Himlerom razradio plan. Trebalo je da se narod “spontano” obračuna sa Jevrejima. U noći 9.novembra odredi SA su počeli sa napadima na radnje, trgovine i sinagoge. Razbijani su izlozi, roba je odnošena, a sinagoge su paljene. Državne službe su dobile naređenje da ne reaguju na napade. Dok su SA odredi razbijali imovinu Jevreja agenti Gestapoa su izveli masovno hapšenje. Za svega par dana zatvoreno je više od 30.000 Jevreja. Broj ljudi koji je ubijen 9.novembra nije utvrđen.
Do jutra širom Nemačke i Austrije je trajalo nasilje. Zapaljeno je i uništeno 1.574 sinagoga, više od 7.000 jevrejskih radnji i 29 velikih trgovina. Ovaj brutalni napad na Jevreje je izazvao osudu sveta. Nemačka se našla u potpunoj diplomatskoj izolaciji. Predsednik SAD, Ruzvelt, je povukao ambasadora iz Nemačke, a slične korake su preduzele i druge države.
Vrhunac cinizma je predstavljala odluka da svi nemački Jevreji kao zajednica moraju da plate kolektivnu kaznu od milijardu rajhsmaraka (400 miliona dolara 1938.godine)zbog ubistva fon Rata (Judenvermögensabgabe). Ova kazna je naplaćena oduzimanjem 20% celokupne imovine nemačkih Jevreja. Nacističke vlasti su donele i odluku i da se novac od osiguranja jevrejskih objekata uplati u državnu kasu na ime štete nemačkoj naciji.
Herman Gering, Hitlerov zamenik je na sastanku na kome je odlučeno o kaznama za Jevreje rekao: “Nemački Jevreji će kao kaznu za svoje gnusne zločine morati da plate milijardu maraka. To će upaliti. Svinje više nikoga neće ubiti. Nažalost, moram da kažem da ne bih voleo da sam Jevrejin u Nemačkoj.”
Kristalna noć je predstavljala i prekretnicu u odnosu nacista prema Jevrejima. Ovo je bio prvi organizovani fizički napad na Jevreje. A pored oduzimanja imovine sve veći broj Jevreja hapšen i deportovan u koncentracione logore. Kristalna noć je bila prvi korak u sistematskom uništavanju jevrejske zajednice prvo u Nemačkoj a zatim i širom Evrope u onome što će postati poznato kao holokaust. Do kraja 1938.godine nacisti su usvojili niz zakona kojim su jevrejsku imovina preuzeli nemački privrednici ili sama država.
Dodajte komentar